Adrenaline and amazing, beautiful things to see

M'n verjaardag vieren aan de andere kant van de wereld, een ervaring op zich maar de bungee jump die ik gepland had maakte het helemaal geweldig. Met een beetje spanning maar vooral heel veel zin ging op weg naar de locatie waar ik een beetje schrok van de hoogte. 134m is echt heel hoog! Nadat we tientallen riemen om hadden gekregen werden we met een kabelbaan naar een cabine gebracht die in het midden boven het ravijn hing. Van de 10 mensen in mijn groep was ik de enige vrouw en de lichtste van allemaal, dus moest ik als laatste. De een na andere sprong en ik kreeg meer en meer zenuwen. Het moment dat ik in de stoel zat om het bungee koord te laten bevestigen aan m'n enkels ging nog goed, het moment dat ik opstond en naar de rand begon de schuifelen begon me hart echt te keer te gaan. Op het moment dat ik over de rand kon kijken en de grond zag dacht ik even: ' oh fuck nee!' Maar precies op dat moment zei die man, helemaal naar de rand lopen, dus ik dacht okey gaan en springen! Ze telden af en zodra ik BUNGY hoorde heb ik mezelf laten vallen. Het moment dat je echt valt en die eerste 8 seconden vrije val zijn niet te beschrijven, vallen en de grond op je af zien komen is niet te vergelijken met welk ander gevoel dan ook. Eng maar ongelooflijk amazing! Zodra ik het bungy koord aan m'n enkels voelde omdat de vrije val voorbij was en ik het koord uitrekte was de spanning over en kon ik genieten van het mooie uitzicht. Deze bungy was zo opgezet dat ik me voeten los kon trekken en ik rechtop kwam te zitten om weer naar boven gehezen te worden, prachtig! Wat gaaf was dit!

De rest van me verjaardag gevierd met een pizza eten op het strand met een groep van de stray bus en een avond stappen met me roommates. De volgende dag stond er al weer iets spannend op de planning want de skydive had ik inderdaad gewonnen, alleen was het een 2 voor de prijs was 1, maar in me hostel vond ik iemand die mee wilde, dus was ik op weg naar de skydive locatie. De angst op het moment dat ik daar heen ging was vele malen erger dan de bungy, uit een vliegtuig springen was niet iets wat ik gepland had ooit in me leven te doen.. Maar nadat ik in nog meer riemen dan bij de bungy en een heel pak was gestoken stapte ik in dat vliegtuig. Op moment dat we gingen vliegen was de angst om te springen over en was ik meer bang voor vliegen zelf omdat het een kleine plane was die erg schommelde. Gelukkig wist ik in me achterhoofd dat we een parachute hadden mochten we neerstorten hahah. We gingen veel hoger dan ik had verwacht, ver boven de wolken en we kregen zuurstof omdat er te weinig zuurstof in de lucht is op die hoogte. Nadat de deuren open gingen en ik het eerste koppel zag verdwijnen dacht ik even dat is gek. Maar echt angst is er niet, je mind kan niet beseffen op die hoogte dat je echt gaat vallen uit een vliegtuig. Zelfs op de rand was er geen angst zoals voor de bungy jump sprong, dit is veel meer onwerkelijk. Na de val draaide we twee keer rond en dan zie je de grond, vliegtuig, grond, vliegtuig, dat maakt je een beetje in de war maar daarna vielen we satbiel en lijkt het net of je vliegt, het voelt helemaal niet als vallen. JE hebt prachtig uitzicht en ik vergat vaak aandacht te besteden aan de camera man die met ons mee sprong, zo mooi om de bergen van die hoogte te zien. Na iets minder dan een minuut ging de parachute uit en dat voelt dan toch wel een beetje als een opluchting. Zodra ik de grond weer onder me voeten voelde kwam het besef pas wat ik zojuist echt had gedaan en hoe onwerkelijk dit was geweest maar ook hoe ongeloofijk gaaf!

Na de twee adrenaline dagen was het tijd om Queenstown te verlaten. Een nacht een stop in Mt Cook die we niet helemaal konden zien door de bewolking en daarna naar Rangitata waar we verbleven in een soort van hostel waar niks maar dan ook niks in de buurt was en we de enige waren. In die middle of nowhere met 12 mensen van me bus heb ik oud en nieuw gevierd. Niet erg spannend maar wel kenmerkend voor m'n reis van afgelopen jaar en de maanden werken in de outback in Australia. Daarna begon er een lange tocht naar Auckland, we sliepen in Kaikoura waar ik al eerder ben geweest en in wellington waar ik s'avonds alleen naar de cinema ben geweest om het derde deel van The Hobbit te kijken.
We kwamen de dag erna laat in auckland aan en de volgende ochtend starte mijn trip door het noord eiland al. Dit vond ik niet zo erg want auckland is gewoon een grote stad..

De eerste stop op noord eiland was in Raglan waar me het de hele groep een strand dagje hadden en een BBQ in het hostel. De tweede dag gingen we naar Waitomo, hier ging ik Tumu Tumu Toobing doen. Dit was door een cave klimmen, zwemmen en dobberen op een opblaasband. We kregen een dik wetsuit en laarzen en moesten lopen door een heel normaal weiland waar de koeien aan grazen waren en je niet verwacht dat er een heel grottenstelsel onder is. Maar er was inderdaad een gat in de grond waar we met een ladder in klommen en onze lampen op onze voorhoofd aan moesten doen omdat zo donker was. We klommen, kruipte en tijgerde door hele nauwe doorgangen en moesten stukjes zwemmen. Daarna kwamen we bij een gedeelte dat we in de opblaasband konden gaan liggen en de guide ons voort trok. We deden onze lampen uit en zagen miljoenen glowworms! Zag eruit als een hele volle sterrenhemel die heel dichtbij is. Prachtig! Na nog meer klimmen kruipen en klauteren voor 4 uur lang zagen we weer licht en konden we naar buiten kruipen. Dit was zeker een van de leukste activiteiten die ik heb gedaan zo ver!

De avond brachtte we door in een Mourea (meetinghouse van de Maori's) bij een tribe die ons een ceremonie liet doen, de dansen en songs liet zien en de mannen de Haka leerden en de vrouwen de Poi. Interessant om eindelijk iets van die cultuur mee te krijgen. De dag erna ging ik in de ochtend met een klein groepje van de bus naar The Hobbiton. Het was een lange rit ernaar toe maar erg leuk om de huisjes te zien. Alhoewel, het zijn niet echt huisjes maar alleen maar deuren. Achter de deuren is een lege vierkante meter, niks meer. Alleen de Green Dragon is echt een gebouw en kun je in. We hebben hier een cider gedronken en toen was het alweer tijd om te gaan want meer dan deuren kijken is er niet.

Ik bleef twee nachten in Rotorua, de tweede dag ben ik naar Hell's gate geweest. Een plek waar veel thermal activity is vlak onder het aardoppervlak. Hierdoor zijn er grote mud pools die koken, borrelen en stomen en vooral heel erg stinken! Overal in Rotorua stinkt het door de thermal activity die hier zo dicht onder het aardoppervlak is. Raar om te zien maar erg interessant. De rest van de dag Rotorua bekeken en nu is het tijd om weer op de bus te stappen.